نویسنده وبلاگ دوست مهربان نوشت: استاد مسلم عرفان حضرت علامه آیت الله حسن زاده آملی در تاریخ سه شنبه اول فروردین ۱۳۳۲ هجری شمسی در شب نوروز غزلی زیبا سرودند که تقدیم به دوستان مهربانم می شود:
شب عید آمد آن عیدی که باشد عید سلطانی
گروهی در سرورند و گروهی در پریشانی
از نمادهای مهرورزی صله رحم و سرکشی از خویشاوندان است که حضرات معصومین علیهم‌السلام همواره بر این مسئله تاکید و عواقب ترک آن را متذکر شده‌اند.
اکنون که در آستانه سال نو قرار داریم، چهارده روایت از محضر نورانی چهارده معصوم(علیهم‌السلام) را به عنوان عیدانه تقدیم هم‌وطنان ارجمند می‌کنیم تا در ورود به سال جدید ضمن شناخت جایگاه صله رحم، در دید و بازدید‌ها این روایت را نقل مجالس خود نمایند.
“کلاغ پر”
نفس نفس میزنن کپسولای اکسیژن
یکی دوتا نه، زیاد قرصای ضد میگرن
حمله ی صرع وتوام موج هوار تانکا
خراب میشن رو سرش خاطره های دوشکا
“رخت زیبای آسمانی”
رخت زیبای آسمانی را خواهرم با غرور بر سر کن
نه خجالت بکش نه غمگین باش چادرت ارزش است، باور کن
بوی زهرا و مریم و هاجر از پر چادرت سرازیر است
وبلاگ گفتگوی دوستانه نوشت:
این غزل زیبا از مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی را به بهانه روز ایراد خطبه جمعه توسط ایشان تقدیم می کنم :
دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است
بادی وزید و دشت سترون درست شد
طاقی شکست و سنگ فلاخن درست شد
شمشیر روی نقشه‌ی جغرافیا دوید
این‌سان برای ما و تو میهن درست شد