گفتار مجري 

نامت اي مادر حماسه! ياد آور حماسه آفريني هاي علمدار كربلاست، آن سان كه خويش را سپر بلاي تعاليِ فرهنگي شگرف مي نمود و تيرهاي بلا را از جان خورشيد كربلا بر سينه تفتيده خود مي خريد. تو مادر فرزندان نسل عظيم شهادت و شهامتي تو مادر يك عاشورا تمدني! تو مادر يك علقمه جاودانگي هستي! تو همسر علي، بزرگ مرد تاريخي! تو مادر حماسه هاي عاشورايي عباسي! و امروز را كه روز رحلت توست از زبان همه ستارگان دشت چراغانِ كربلا، بر سوگوارانت تسليت مي گوييم.
نامت فاطمه بود؛ اما دوست نداشتي فاطمه صدايت كند نخستين بار كه تو را فاطمه خواندند، نشستي و در غم تنهاترين بانوي آسماني، زار گريستي و يادش را در دل زنده نگاه داشتي. خود را با آفتاب عظمت او مقايسه نمودي و گفتي: «مرا فاطمه مخوانيد. فاطمه كوثر رسول است، مادر هستي است. من كنيز اويم، البته اگر اين افتخار نصيبم شود». آري، تو كوثر رسول نبودي؛ اما درس آموخته مكتب او بودي، اما اكنون بقيع، مهماني تازه دارد. رفتي و عاشقانه در جوار مادر علي عليه السلام و فرزند او امام حسن مجتبي عليه السلام رخ در خاك دلرباي بقيع كشيدي. غروب غم انگيز تو بانوي فاطمي سرشت را به حق باوران و شيفتگان خاندان رسول اكرم صلي الله عليه و آله وسلم تسليت مي گوييم.
خورشيدِ نامِ ام البنين، در رديفِ شيرزنان دلير پرور تاريخ مي درخشد. مادري كه دامان پاكش مهد تولد آزادگي و معراج شهادت است، آن سان كه فرزندي مي پرورد كه افتخار تاريخ شيعه و سرآمد آزادگان و جانبازان راه حق مي شود: ابوالفضل العباس عليه السلام كه شير غرّان بيشه هاي جهاد با ستمگران و كافران است. او كه در سده ستم خيز تاريخ، يورشي عظيم و آگاهانه بر فريبكاران برد و بر بوم سياه افكار امويان، زنگ هشدار دهنده و بيدارگرِ سرخي باشيد، تا صلابت هابيل، قرباني قسارت قابليان نشود و صور اسرافيل، خفته گان اعصار را بيدار نمايد و رخوت و سستي زمستان هاي غفلت را بزدايد. او زاده مادري آفتاب طينت بود كه در خانه علي عليه السلام بيدار گر توحيد آشيانه داشت. سالروز وفات ام البنين اين مادر بزرگ حماسه را تسليت مي گوييم.

سالروز وفات ام البنين مادر آيينه هاي عاشورايي را تسليت مي گوييم.
رحلت توان سوز ثانيِ فاطمه مادر علمدار سرافراز كربلا، حضرت ام البنين عليهاالسلام را تسليت عرض مي نماييم.
ارتحال جانگداز ستاره آستان بقيع و مادر حماسه هاي رفيع، حضرت ام البنين عليهاالسلام را تسليت مي گوييم.