ای آنکه ازاندوه سرسامان نداری*
*برروی زانوی غمت سرمیگذاری
گاهی زداغ جدخودخون میفشانی*
*گاهی به دنبال اسیرانش روانی
امشب ندانم از چه راهی در عبوری
**در کربلا یا کوفه یا کنج تنوری
شاید کنار پیکر از سر جدائی*
*یا زائر راس به روی نیزه هایی
مست زیارت در بر راس حسینی*
*یا بی قرار کودکان و زینبینی
هر جا که باشی مادرت آنجا نشسته
**گوید غریب مادر،آن پهلو شکسته